Güncelleme: 15. 09. 2007

GLK Editörü'nden...

Üniversiteleri "Açmak"

Birkaç hafta içerisinde, başta İstanbul olmak üzere birçok şehirde üniversiteler yaz tatiline son verecek, ilk defa üniversiteye başlayacaklarsa yeni bir hayat hayalleri ile kampüsleri doldurmaya başlayacak. Üniversite öğrenci kulüpleri de bu yeni öğrenci dalgasından olabildiğince taze kan toplamaya çalışacak. Birçok kampüste pazar misali tanıtım masalarını görmek mümkün olacak.

Cinsel yönelimlerini yıllarca farklı nedenlerle saklamak zorunda kalmış, cinselliğini baskı görmekten ya da mimlenmekten korktuğu için lisesinde ve/ya şehrinde yaşayamamış, üniversite hayatının 'özgürleştirici' havasını koklamak isteyen EBT öğrencileri bekleyense pek öyle iç açıcı bir tablo değil ama umutsuz da değil. Üniversiteler farklı hayat tecrübelerinden gelen insanlarla tanışmak ve tartışmak, sorular sorup cevaplar aramak ve kendini geliştirmek için imkanlar sağlasa da toplumdaki önyargılardan, homofobiden, transfobiden, kadın düşmanlığından arındırılmış yerler değil, fakat bunların sorgulanabileceği/sorgulanabilmesi gereken yerler.

Boğaziçi Üniversitesi'ndeki BÜ-LEGATO ve Bilgi Üniversitesi'ndeki Bilgi Gökkuşağı gibi kulüpler de kapılarını üniversitelerle aynı zamanda açarak, EBT öğrencilerin tanışıp sosyalleşebileceği, bilgi üretebileceği, örgütlenebileceği ve önyargıları tartışmaya açabileceği platformlar oluşturmaya devam edecek. Bu kulüplerin üniversiteleri dolayısıyla toplumu dönüştürebilme, EBT'ler için görünürlük sağlama ve hak talep etme potansiyelleri var. Koskoca bir denizde küçük bir kayık misali, kimi zaman su alsa da, kimi zaman gözden iyice uzaklaşsa da, EBT kulüpler üniversitelerin demokratikleşmesi için olmazsa olmazlardan.

Üniversitelerde bir şekilde örgütlenmeye çalışan EBT bireyler ilkin kendilerini tanımaya başlarlar, neler yapabileceklerini, kimlerle işbirliğine girebileceklerini sorgularlar. Cinsel kimliği sevişmekten ibaret görenlerin sıkça sordukları soru "Ne yapıyorsunuz orada?" olur sinsi bir gülümseyişle. Bir araya gelmekten çeşitli nedenlerle korkan, cinselliklerini kaçak olarak yaşamaya zorlanmış EBT'lerin, bu kulüpleri "çöpçatanlıkla" karalamaya çalışması da cabasıdır. Bu kulüplerin tartışmaya açacağı birçok soru, yapabileceği etkinlik, dönüştürebileceği önyargılar vardır, fakat toplumda bir araya gelmekte birçok zorlukla karşılaşan EBT'leri sosyalleştirmesi bile kendi başına çok büyük bir iştir. Ortak bir kültür ve mücadele yalnızlık aşılırsa yaratılabilir.

Geçen hafta, Singapur'un en önemli üniversitelerinden birinde, Raffles İnstitution'da görev yapan Otto Fong adlı profesör kendi kişisel blog'unda eşcinsel olduğunu açıklayan bir mektup yazdı (09/09/2007). Eşcinselliğin cezalandırıldığı bir ülkede zor durumda, kendini yalnız hissetmeye mahkum eşcinsel öğrencileri yüreklendirmek, onlara kendilerini yalnız ve yanlış hissetmemeleri için politik bir karar alan profesörün blog'u, Eğitim Bakanının itirazıyla kaldırıldı.

Bakana göre, öğretmenlik özel bir meslekti ve öğrencilere örnek olunması gerekiyordu; eşcinselliği hastalık ve sapıklık olarak gören zihniyet tabi ki bunu alelade bir hastalık olarak görmeyecekti: eşcinsellik 'bulaşıcı' olabilirdi.

Üniversitelerde, benzer homofobik olaylara tepki vermenin
bireysel yolları olabilir, ama en etkili muhalefet BÜ-LEGATO ve
Bilgi Gökkuşağı gibi ortak bir dil oluşturmaya başlamış kulüplerin eylemleri ve kampüsü, dolayısıyla toplumu dönüştürme çabalarıyla mümkün olacaktır. Bu kulüplere çeşitli nedenlerle katılmamış ya da katılmayı tercih etmemiş EBT'ler ise bu kulüplerden cesaret alarak bireysel tepkilerini verecektir.

Üniversiteleri 'açmak' sadece eğitim süresine sığdırılamayacak, daha demokratik ve cesur bir kültür oluşturmakta önemli bir adım olacaktır.

Önal DEMİRCİ

Diğer yazıları için tıklayın